Sensizlik
Sonra bitiyor gece her yer aydınlık
İyi de nedir üstümdeki karanlık
İçin için yandığım geceler,
Gözüm kapalı mutlu olduğum anlar,
İçimde bitmeyen sensizlik öfkesi,
Her zerrem in hatta her hücrem içinde,
Bir çocuğun elinden kaçan balon kadar özgürüm,
Ve ipi kopmuş bir uçurtma kadar pervasız,
Ama bu gidişin yine de yanlış ve de zamansız,
Yazılara kar yağıyor
Kuşlar bir başka sıcak
Çölde balıklar yüzüyor
Okyanuslar Susuz ve kurak
Yangınımı Ateş söndürüyor
Güneşte ıslanıp yağmurda kuruyorum
Anlasana yar anla sensiz deliriyorum
Bak ne de çabuk büyüdü bıraktıkların
Hiçbir şey değişmedi aslında
Yine acıktık yine susadık yine uyuduk
Yine yedik yine içtik yine büyüdük
Yalnız mı gittin sandın
Kaçtın da kurtuldun mu bizden
Yok Yok kaçamadım be gülüm
Bir bak etrafına neler götürdün yanında
Bir adamın ruhunu bir genç kızın hayallerini bir çocuğun geleceğini ve bir çocuğun sevgisini alıp gittin yanında
Sen değil biz yalnız kaldık
Biz hayal siz biz gelecek siz
Biz sevgisiz kaldık be gülüm
Belki hıçkırıklarımı duyulmuyor belki gözyaşlarımızı silen yok belki uzaktan acıyarak bakıyorlar
Ama biz yıkılmadık izlerimiz toprağa değmedi yüzümüzü yerde görmeyi umanlar başımızın dikliği neden sildiler
Avuçlarımızda biriktirdik acıları kimse görmesin diye acıları yumruk yapıp suratımıza vurduk başkası vurunca yıkıl mayalım diye
Sanma ki bu bir isyan ya da yalvarış bu sadece ikimiz de beslediğimiz acının zerresini olsun kulaklara haykırış
Anla be gülüm anla sensiz yıkılmadık
Yok olmadık
Ama sensiz yalnız kaldık virane olduk ve biz ölmeden önce öldük
